Toen de zeemeerman en de zeemeermin elkaar tegenkwamen
Grepen zij elkaars hand vast
En zwommen naar het wuivende wierenwoud
Zij dansten in de deining en omstrengelden elkaar
Elke dag bemeerminden zij elkaar meer en meer
Na een poos keken zij in elkaars ogen om de diepte te peilen
Zij wilden vertellen over hun golvende zielen
Maar alleen kristalheldere bellen verlieten hun geopende monden
Hun zilte tranen waren onzichtbaar in het zout van de zee
De volgende golf ontknoopte hun handen
De stroming nam de zeemeerman met zich mee

De zeemeerman en de zeemeermin zwommen in het grote blauw
Dat deinde en golfde
En ze dachten vaak aan elkaar

steek de vuren aan
rust uit van wat het jaar je kostte
de langste nacht
in het zwart verschijnen de schimmen
de grauwen en de bonten
nemen plaats bij het vuur
van de langste nacht
muziek zal ledematen vergezellen
en omarmen in een stille dans
vlammen in ogen
as op de huid

volg de baan van de vonk
ga op zoek naar de schimmen
die ook bij daglicht nog glimmen

na de langste nacht
een nieuw begin