Vandaag was ik op bezoek bij de troostdichter, Boudewijn Betzema. Hij zat in de regen in zijn kleine brugwachtershuisje in Zwolle. Ik had een cadeautje voor hem.

Bijna drie kwart jaar geleden was ik al eens op bezoek geweest bij hem. We spraken toen over wat ons zo bezig hield. We lachten veel en het voelde zo vertrouwd om met hem te praten, alsof wij elkaar al eeuwen kenden. Toen ik afscheid van hem nam vormde een zin zich in mijn hoofd: als het goed is heb ik de tijd.

Die zin heeft mij in het afgelopen jaar veel geholpen. Hij gaf me geduld, hoop en troost.

Ik las dat Boudewijn, na de winterperiode weer in zijn brugwachtershuisje zat en eindelijk vond ik vandaag de tijd, die je als het goed is altijd hebt, om bij hem op bezoek te gaan. Ik gaf hem mijn boek ‘Eros op Tinder’ cadeau. Bij mijn laatste bezoek wachtte ik nog op de beoordeling door de uitgever. Nu was het boek er. En Boudewijn verdiende het als een eeuwenoude vriend om een exemplaar cadeau te krijgen.

Hij herkende mij meteen, dat deed mij heel erg goed. En weer lachten wij en voelden een meer dan levenslange vriendschap.

Bedankt Boudewijn! Ik kwam niet voor troost, maar ik kreeg veel meer: Ik mocht onze liefde voor het leven en voor de schoonheid met je delen.